Geplaatst op 3 reacties

Tuintje naar mijn hart

Net liep ik even door onze tuin. Het is een klein postzegeltje, maar er gebeurt ontzettend veel! De roze en rode geraniums staan uitbundig te bloeien. Twee enorme dotten witte rozen hangen in het perk aan de rechterkant. Na een heftige regenbui zijn ze een beetje ingestort, maar nog steeds even prachtig. De hibiscus (het was de lievelingsbloem van mijn schoonvader) zit vol in de knop, net als de hortensia’s, die het hier in het Vechtgebied enorm goed doen.

Thad heeft een eigen hoekje met tropische planten die hij helemaal vertroetelt, en vol geduld wacht hij op de zeldzame bloemen (dat kan jaren duren, ik heb daar geen geduld voor). Daar staan ook de vijgenbomen die hij vorig jaar zaaide. Het zijn er nog maar twee, ik heb er in de winter een stuk of vier weggegooid omdat ik dacht dat ze dood waren. Dat viel niet in goede aarde, volgens Thad waren ze helemaal niet dood en ik denk achteraf dat hij gelijk had, want deze twee die er bijna dood uitzagen zijn ook weer springlevend geworden. Ik heb er nog steeds spijt van, ondanks het feit dat zes vijgenbomen best veel zou zijn in dit tuintje.

Maar het meest bijzondere is wel de moestuin. Het is een bak van 1 bij 1 meter die nauwelijks nog zichtbaar is door de courgette- en pompoenplanten. Ik telde vanochtend 22 courgettebloemen en vroeg me af: kunnen er echt 22 courgettes groeien in zo’n kleine bak? Dat zou toch wel een wonder zijn! Alles golft over de randen en het zou me niets verbazen als de pompoenen straks in het midden op ons terras liggen te groeien, de armen van de planten reiken al zo ver!

Wie weet zitten we in de nazomer tussen de pompoenen op het terras. De tuintafel aan de kant, de stoelen tussen alle stengels in. De schuur kan even niet meer open tot we geoogst hebben, er ligt een hele grote voor. Je moet oppassen dat je niet struikelt als je met je koffie de tuin in loopt, het is een wirwar van groene stelen. En op een dag zijn ze rijp en kook ik pannen vol pompoensoep met sinaasappel, koriander en gember. Wat een feest!

3 gedachten over “Tuintje naar mijn hart

  1. Wat een akelige ervaring Sanne! Ik denk dat mijn winkel (gelukkig maar) de verkeerde kleur had voor onze Thierry. Hij legde zijn blaadjes liever aan de overkant op lege terrastafeltjes dan er mij eentje in de hand te drukken. En dat was maar goed ook. Ik wist niet dat ik zó veel woede in mij had, ik ben bang dat ik hem gehoekt had als hij dat geprobeerd zou hebben. En dat is natuurlijk helemaal geen goede reactie.

  2. Ik zou een mail sturen naar Forum dat je geen toestemming geeft voor gebruik van die foto. Ze hebben je ook niet gevraagd of je op de foto wilde en waarvoor die foto gemaakt werd? Stelletje mafkezen zijn het.

    Groetjes Niels

    1. Heb ik gedaan, Niels! Leek mij ook het beste.

Laat een reactie achter bij MartineReactie annuleren