Geplaatst op 2 reacties

Het zwembad

10 mei 2023

Vanochtend was het wat druilerig weer, maar droog, dus ik besloot gewoon naar het buitenbad te gaan. Het fietstochtje erheen is op zich al de moeite waard. Ik zag een fazant en een roofvogel, veel jonge ganzen, futen, fluitekruiten en boterbloemen. Er werd al flink gezwommen toen ik er om 10.00 uur arriveerde. Dat turquoise bad met die rood met witte ballenslinger en dan zo’n Hollandse lucht erboven, ik houd ervan. Het maakt me elke keer blij.

Als kind hield ik al van zwemmen. Ik kon het best goed, had een krachtige beenslag. Maar het werd een haat-liefde-verhouding door mijn ogen. Van jongs af aan heb ik een nogal sterke bril en die moest dus op in het zwembad omdat ik anders niks zag. Ik werd er vaak mee gepest. Altijd door onbekenden gelukkig, maar toch was het niet leuk. Tijdens de zeven meter onder water met afzwemmen verloor ik mijn bril op de helft. Paniek! Ik werd – voor de ogen van alle ouders op de tribune – door de badmeester aan de metalen haak opgehesen, mocht mijn bril opduiken en verder zwemmen onder water. Ik was ervan overtuigd dat ik gezakt was, maar dat bleek gelukkig niet zo te zijn. En daarna moest er dus een elastiekje aan die bril. Dat was lelijk bruin met rubberen dingen eraan waar je de poten doorheen kon schuiven. Omdat het elastiek te lang was, zat er achterop mijn hoofd ook nog een knoop in met een lusje eraan. Spuuglelijk. Zwemmen was niet zo leuk meer.

Toen ik vanochtend eens rondkeek in het buitenbad zag ik opeens dat de meeste mensen (veelal oudere dames) een bril droegen! Wie had dat ooit gedacht. Blijkbaar is het inmiddels heel normaal. Het voordeel van ouder worden is dat het me sowieso niet zoveel meer kan schelen. Het maakt in dit bad trouwens ook echt niet uit. Er zijn mensen die met een pet zwemmen zodat hun haar niet nat wordt, maar er zijn er ook met snelle zwembrillen. Er zijn serieuze wedstrijdbadpakken en fleurige bikini’s, alles kan.

Het zwembad is duidelijk een belangrijke ontmoetingsplek van het dorp. Iedereen is lovend en ook dankbaar vanwege het feit dat het al zo lang door vrijwilligers gerund wordt. Er wordt onder het zwemmen gesproken over de Kerk, werk, vrijwilligerswerk, kinderen en soms ook kleinkinderen. Ik begin mensen te herkennen die er eigenlijk altijd wel zijn.

Zo is er een oudere dame die bijna elke dag wel een halfuurtje zwemt. Ze houdt in haar agenda precies bij wanneer ze gaat en is vorig jaar meer dan honderd keer geweest. Ze moet aardig op leeftijd zijn want ze heeft al achterkleinkinderen maar desondanks komt ze in de ochtend trouw op haar fiets naar het zwembad. ’s Middags werkt ze in de moestuin van haar boerderij. Vandaag hoorde ik haar opgewekt zeggen: ‘Na al die regen hoeven we de tuin niet te gieten, dat scheelt weer een hoop werk vanmiddag!’

Om het zwembad heen liggen weilanden en aan de dorpskant staan nu allemaal bomen te bloeien. Ik voel me hier op vakantie. Mijn bril houdt me niet meer tegen. Het is de beste plek om op mijn vrije dag heen te gaan. En altijd als ik er ben denk ik wel even aan Het zwembad van Libby Page, het boek dat me inspireerde om het zwemmen weer op te pakken. Ik denk dat ik het deze zomer ga herlezen.

Over dit alles dacht ik dus na tijdens het zwemmen vandaag. Toen ik klaar was kreeg ik een douchemunt van de badmeester. Er zijn goede warme douches, heerlijk op deze koude lentedagen, maar je moet er niet je haren willen wassen want zo lang doet de munt het niet. Thuisgekomen zette ik in mijn agenda: gezwommen. Ik denk niet dat ik de honderd haal, maar het is toch wel leuk om bij te houden. De teller staat op 5.

2 gedachten over “Het zwembad

  1. Love it
    Stuur naar de Koet
    Mijn teller staat op 4…

  2. Grappig, ik heb precies zo’n ervaring (op de bril na) met het zwembad in het dorp verderop van waar ik woon, het Bosbad in Leersum. Daar ga ik in de zomer ook graag op mijn vrije dag of voor werk banen zwemmen. Benieuwd naar ‘Het zwembad’ van Libby Page!

Laat je een berichtje achter?