Vandaag kwamen we terug van vakantie. We zagen daar niet de zon ondergaan in de Portugese zee, leerden niet surfen, aten geen verse vis in kleine haventjes, brachten geen bezoek aan Lissabon en Sintra en ik tekende niet elke dag een variant op een Portugees haantje of tegeltje. Vanwege de corona gingen we niet naar Portugal maar naar Holten.
We fietsten over de Holterberg waar de hei uitbundig bloeide en zagen eekhoorns, konijnen, Vlaamse gaaien, een prachtig jong hertje en bijenlinten vol kleurige bloemen. Op ons terras was een steeds terugkerend roodborstje en een beetje verfomfraaide eend die gezellig naast onze stoelen kwam liggen. Ik werd op de eerste dag door een wesp gestoken en Jip op de laatste, kortom: we beleefden de natuur.
Met Thad bezocht ik het Natuurmuseum op de Holterberg. Een echt museum nog, met rijen opgezette dieren en prachtige diorama’s (ik ben er dol op!). We haalden herinneringen op aan de keer dat we er met de kinderen waren, jaren geleden, ze waren kleuters nog en ze vonden het geweldig, maar nu wilden ze niet meer mee. Met hen gingen we een dagje naar Deventer en Zutphen en zij vermaakten zich verder in het buitenzwembad.
En toch er gebeurde er wat er meestal gebeurt als ik op vakantie ben. Halverwege begon ik aan mijn werkkamertje te denken. Aan mijn verf, mijn tekenspullen en aan mijn computer. Ik had zin om te schrijven en te schilderen. Ik realiseerde me, net als de afgelopen jaren, dat ik eigenlijk best heel tevreden ben met mijn dagelijks leven. Dat ik het zelfs mis op vakantie. Is dat heimwee? Ik denk van niet, het is niet dat ik dan verdrietig ben of thuis zo mis, meer dat ik zoveel ideeën heb waar ik op vakantie zo weinig mee kan.
Of toch wel? Als ik ’s avonds op dat rommelige onderlaken ging liggen (waarom kan dat nou nooit een gewoon hoeslaken zijn in vakantiehuisjes?) dacht ik stiekem ook wel vaak aan mijn eigen bed. En als er ’s nachts allerlei eikeltjes op het dak ploinkten en het pikdonker was, dacht ik weleens dat er iemand op het raam klopte. En als Jip zich in zijn slaap omdraaide werd ik wakker van een bons tegen onze muur en dacht ik dat er misschien een inbreker was.
Vanochtend pakten we de hele zooi weer in en reden we naar huis. Thad vroeg of ik nog iets wilde doen onderweg. Eigenlijk niet. Ik popelde. Thuisgekomen sloegen we eerst aan het opruimen en wassen. Er was hele leuke verrassingspost van een lieve vriendin en ik belde met haar. Mijn vader kwam langs met welkom-thuis-bloemen en dronk een kopje koffie met ons. En daarna ging ik schilderen. Na het eten gaf Thad mijn koffie al aan: ‘Neem maar mee naar boven, ga maar even je gang!’ Hij kent me.
En straks duik ik in ons lekkere zachte bed, waarvan het hoeslaken goed strak om het matras zit. Er valt altijd wel een streepje licht de kamer binnen en ik ken de geluiden van de nacht. Precies zoals ik het fijn vind.
Leuk jouw vakantie verhaal. Ik ga ook altijd weer graag naar huis, naar mijn eigen bed en toilet…
Haha. ja, dat toilet is ook zoiets inderdaad!