Geplaatst op 2 reacties

Rotdag

Het was een rotdag. Het wilde allemaal niet, mijn oren zaten al een week dicht en ik was nog moe ook. Gisteravond kregen we een telefoontje dat een vriendje van de kinderen corona-achtige klachten had en getest was. Onze kinderen waren beiden met hem opgetrokken en opeens voelde corona heel dichtbij. Ik dacht dat ik er heel rustig onder was, maar toch sliep ik niet echt lekker. Eigenlijk waren we allemaal een beetje van slag, want wat mochten we nu zelf wel en niet doen? Wat was verantwoord? De kinderen hadden geen klachten maar ik vond het toch heel ingewikkeld.

Ik ging na veel getwijfel gelukkig wel mijn oren laten uitspuiten. De boel klaarde een klein beetje op in mijn hoofd, maar niet genoeg, ik maakte me zorgen. Toen ik wilde terugfietsen van de huisarts kreeg ik mijn fiets niet meer open. Ook dat nog. De sleutel zat muurvast, geen beweging in te krijgen. Ik tilde mijn achterband op en ging lopen. Een aardige oudere dame, die wat helderder was dan ik, informeerde wat er aan de hand was. Ze gaf de tip even hard tegen de sleutel te duwen. En warempel: het slot sprong open.

Thuis probeerde ik of de fiets nog op slot kon, maar de sleutel zat nog steeds muurvast. En opeens werd ik zo verdrietig, alsof alle corona-ellende eruitkwam. Ik wist even niet hoe het allemaal verder moest en er kwamen veel tranen. Veel teveel voor wat er aan de hand was, alsof een grote emmer opeens overliep. Zou het ooit weer normaal worden? Hoe zou het gaan op de middelbare scholen de komende tijd? Wanneer kan ik mijn ouders weer een knuffel geven? Zouden we corona krijgen?

Gelukkig bestaan er vriendinnen die je kunt bellen, dat helpt. En na een appje belde Thad ook nog even vanaf zijn werk. En aan het einde van de middag kwam het verlossende bericht: geen corona. Er viel een grote last van mijn schouders en ik voelde me meteen nog moeier.

Ik besloot gewoon te gaan sporten, even bewegen zou me goeddoen. Maar ook dat liep anders: de juf was de les vergeten… (wat ik overigens helemaal kan begrijpen want ook daar is alles anders en hulde aan onze sportjuffen die er samen voor zorgen dat we toch nog kunnen sporten in deze gekke tijd)

Vandaag was duidelijk niet mijn dag. Ik legde me erbij neer en ging tekenen. En ik maakte dit hartje, waar ik helemaal blij mee ben. En straks zet ik een kop thee en ga ik vroeg naar bed. Zo komt het toch nog goed vandaag.

2 gedachten over “Rotdag

  1. Als je dit leest is het alweer morgen. Ik wens je een dag waarin alles lichter is. Wat heb je een mooi hartje getekend!

    1. Dank je wel! En sorry voor mijn hele late reactie… alles is weer lichter gelukkig inmiddels 😉 Fijne dag voor jou!

Laat je een berichtje achter?