Geplaatst op 1 reactie

Wandelkriebels

Eergisteren las ik op facebook dat een bekende, Sabine (check www.thecreativesclub.nl), het Floris V-pad van Amsterdam naar Parijs aan het lopen is. In gedeeltes, maar nu wel een paar dagen achter elkaar met overnachtingen. Mijn hart ging daar meteen sneller van kloppen.

Voordat we kinderen kregen wandelden Thad en ik altijd op vakantie. Hele dagen lang met een rugzak gevuld met water, stokbrood en een stuk lokale kaas. Meer hadden we niet nodig. Onderweg kwamen we bijna niemand tegen. Soms een paar geiten, soms een herder. Voor ons waren het de perfecte vakanties: los van alles, een met de natuur. De kinderen houden helaas helemaal niet van wandelen. Later, als de jongens niet meer mee gaan, pakken wij het weer op, dat staat vast.

Ik droomde wat weg bij Sabines post. Wat zouden ze allemaal meenemen voor vier dagen? Tekenspullen natuurlijk, maar welke? Een dwarsligger? Wat schone droge kleding, warme sokken, mini toiletartikelen… Alleen het pakken van de tas leek me al geweldig. Voor ik het wist zat ik achter de computer de lange-afstandwandelpaden te bestuderen. Ik wilde ook.

Vanochtend scheen de zon en de mannen vertrokken richting voetbalclub. Ik wilde maar één ding: wandelen. Ik haalde mijn schoenen van zolder en stapte op de fiets naar Nieuwersluis, dan kon ik daar op het jaagpad starten. Het was heerlijk, er was haast niemand, de zon scheen, het rook naar herfst.

Na een tijdje kwamen twee dames me tegemoet. Het is een smal paadje, dus ik ging vast aan de kant staan. Pas toen de vrouwen voor mijn neus stonden zag ik het: Nee! Sabine! Het was Sabine met vriendin Diana, mijn wandeling kruiste hun wandeltocht!

‘Door jou loop ik hier!’ zei ik. Ik kon het niet geloven, het was zo bizar. En heel gezellig (zet drie creatievelingen bij elkaar en het is meteen een feestje). We namen uiteindelijk weer afscheid en ik liep verder richting Loenen. Helemaal vol was ik ervan, want dit gebeurde niet zomaar, toeval bestaat niet. Het was vast een zetje van het universum om me te helpen het wandelen weer echt op te pakken.

Ik liep tien kilometer, van Nieuwersluis naar Vreeland en weer terug, en thuis bestelde ik meteen het wandelgidsje van het Floris V-pad. En net als Sabine een handig heuptasje voor spullen die je bij de hand wilt hebben. Ik maakte een wandelafspraak voor woensdag met iemand die ik eigenlijk al heel lang graag eens wat uitgebreider zou willen spreken. En ik voelde me superblij.

1 gedachte over “Wandelkriebels

  1. Nou, dit is wel echt heeeel toevallig!! Ik ken Sabine ook, dat wil zeggen, heb ooit is een dag workshop in Haarlem bij haar gedaan. En ja, dat wandelen moet je echt weer gaan doen! En dan leuke tekeningen maken in je reisboekje! Dat lijkt mij ook wel wat!
    Hartelijke groet,
    Edith den Hollander

Laat je een berichtje achter?