Geplaatst op 1 reactie

Ik toon en ik oordeel

Ken je dat? Dat je met een onderwerp bezig bent en het dan ook opeens overal tegenkomt? De afgelopen dagen heb ik dat steeds maar weer. Heel bijzonder. Vanochtend was het meteen weer raak, het kwam zo:

Gisteren stond ik in onze plaatselijke krant, de VAR. Super leuk natuurlijk! De Polderwachter* had het gevraagd en als ik aan de Polderwachter denk, denk ik altijd aan wat ik nog allemaal wil leren. Ik heb namelijk het gevoel dat hij niet oordeelt. Hij is een natuurmens, heeft geen auto, doet alles op de fiets, gaat compleet zijn eigen weg en bedacht zelfs zijn eigen beroep. Op social media post hij mooie verhalen en foto’s uit de polder. Maar nooit is hij kritisch tegenover mensen die wel autorijden, vliegen of afval in de polder laten slingeren. En eigenlijk maakt dat nu juist precies dat hij me aan het denken zet.

Want ik oordeel best vaak. En pas daarna probeer ik het van de andere kant te bekijken en niet te oordelen. Ik zou dat eerste oordeel graag overslaan, maar dat lukt me nog niet. Nou ja, daarover dacht ik dus na terwijl ik gisteren de VAR bekeek. Vanochtend besloot ik daar een stukje over te schrijven, want het houdt me bezig. En wat verscheen er vandaag op mijn Flow scheurkalender? Een tekstje over oordelen! Dat kan toch geen toeval zijn?

Als ik oordeel gaat het vaak over dingen die me aan het hart gaan. Ik vind dan bijvoorbeeld iets van mensen die hun afval nog steeds niet scheiden (onbegrijpelijk!), of naar de andere kant van de wereld vliegen om daar de natuur te bekijken (dat noemt zich natuurliefhebber!), of mensen die met hun houtkachel de boel vervuilen (waar is je gezond verstand?) Pas daarna denk ik: Oké, kijk naar jezelf! Ik scheid dan wel goed afval maar ik douche elke dag veel te lang, alsof dat goed is. En zo om het jaar zit ik toch ook wel in een vliegtuig, niet zo ver, maar toch. En ik doe vast nog veel meer onhandige dingen die ik zelf niet eens zie. Iedereen is anders, en iedereen doet zijn best.

Wat ik wel beter begin te leren is dat ik mijn eerste gevoel niet meteen hoef te uiten. Dat ik beter kan wachten tot ik het in mijn hoofd weer wat genuanceerd heb. En dat is al een hele stap vooruit!

* Ken je de Polderwachter nog niet? Kijk dan even op www.polderwachter.nl

1 gedachte over “Ik toon en ik oordeel

  1. Wat een mooi verhaal ,en niet zomaar een verhaal. Altijd een verhaal met inhoud, telkens weer..top! Je gedachten kan ik zeker volgen,…ik denk voor velen herkenbaar. Ook ik ben een natuur liefhebster..maar rijd ook auto en neem het vliegtuig naar Amerika naar de kinderen. Maar daarnaast probeer ik toch wel mijn best te doen met allerlei dingen en heb geleerd me dan ook niet schuldig te voelen.. ik weeg steeds af maar oordelen over een ander komt geregeld voor..al die zooi op straat terwijl het in een bak kan bv.vreselijk, snap dat niet. We hebben wel eens rommel geruimd in de buurt met elkaar en als je dan ziet hoeveel afval je hebt verzameld …heel veel. Jij Sanne kunt super vertellen,altijd weer genieten… En wanneer je vraagt of ik de Polderwachter ken. Zeker wel , een aanrader om met hem en een groep op pad te gaan. .gr.Bea

Laat je een berichtje achter?