Ondanks alles

Soms vraag ik me af of ik wel gewoon verhaaltjes kan schrijven over allerlei kleine dingen terwijl er zoveel groots gebeurt. We zitten midden in een pandemie, in Frankrijk werden afgrijselijke aanslagen gepleegd en een dierbaar iemand is ernstig ziek.

Soms ben ik bang dat het zal lijken alsof deze dingen voor mij niet bestaan. Alsof ik in mijn eigen droomwereld leef, alsof ik de realiteit ontken. Dat is natuurlijk niet waar. Wel merk ik dat het me helpt om alle mooie kleine dingen te zien. De herfst te ruiken, veel te bewegen, buiten te zijn. Om af en toe het nieuws een dagje over te slaan. Niemand heeft er wat aan als ik erin verdrink, denk ik dan.

De verdrietige dingen kan ik heel erg voelen. Ik kan ook heel erg twijfelen over of ik alles corona-technisch goed doe. Ik vind het maar verwarrend. Vergeleken bij veel mensen ben ik erg voorzichtig denk ik. Vergeleken bij sommigen misschien ook niet. En het is me opgevallen dat mensen zichzelf vaak voorzichtig vinden en gedrag van anderen veroordelen. Je eigen gedrag praat je blijkbaar makkelijker goed. Daar zal ik zelf ongetwijfeld ook last van hebben.

Ik zou de hele dag kunnen nadenken over hoe het nu verder moet met de wereld. Over wanneer de ziekenhuizen vol zullen liggen en wat als je dan geen hulp meer kunt krijgen. Of mijn familie en bekenden getroffen zullen worden door corona. Of misschien ikzelf. Over hoe de toekomst van de kinderen eruit zal zien. Of alles ooit nog normaal zal worden. Of er hier in Nederland ook van die verschrikkelijke aanslagen zullen komen. En hoe moet het nu met het milieu?

Maar als ik merk dat ik teveel ga piekeren, dan pak ik gauw mijn bruine oudemannen-wandelschoenen en loop ik een stuk door de polder. Of ik fiets naar de biologische boerderij om kaas te halen en verse groenten. Of ik kook een pan soep. Of ik schilder paddenstoelen, zoals gisteren. En dan ruim ik daarna het huis op en steek ik kaarsjes aan, eet ik ‘s avonds samen met de drie liefste mannen aan de grote tafel en lees ik voor het slapengaan een mooi boek. En dan denk ik: het leven is mooi, ondanks alles.