Geplaatst op 2 reacties

Wat er toe doet

2020 was een bewogen jaar. Ik wilde er eerder al iets over schrijven maar kwam er niet zo goed uit. De afgelopen maanden dacht ik weleens: ik zal blij zijn als dit jaar voorbij is. Maar hoe meer het einde naderde hoe minder ik dat zo voelde.

Dat een jaar ingewikkeld is en soms verdrietig, betekent nog niet dat het niet waardevol is. En het was zeker niet alleen maar ingewikkeld en verdrietig, er gebeurden ook veel mooie dingen.

Als iemand me van tevoren verteld had dat de kinderen een half jaar lang thuis zouden zijn van school, en daarna ook nog regelmatig, mijn man vanaf half maart het hele jaar thuis zou werken, ik vrijwel niet met de trein zou mogen reizen en amper ergens heen zou kunnen, zou ik hebben gedacht dat ik helemaal gek zou worden van het dicht op elkaar zitten. Dat ik dat niet vol zou houden. Ik ben juist iemand die ook veel tijd alleen moet doorbrengen om zich goed te voelen.

Maar eigenlijk is het heel goed gegaan. En was het ook bijzonder. Waar de kinderen voor corona behoorlijk hun eigen gang gingen waren ze nu zomaar veel meer thuis en kon ik vaker tijd met ze doorbrengen. Natuurlijk verlang ik ernaar om gewoon weer eens alleen thuis te zijn, maar deze tijd heeft me juist ook laten zien hoe goed we het met elkaar hebben. Ik vind het bewonderenswaardig hoe de jongens ermee omgaan. Ze zijn op een leeftijd (14 en 15) dat vrienden en gezelligheid het allerbelangrijkst zijn. Maar ze klagen eigenlijk nooit, zitten goed in hun vel en maken er het beste van. En mijn man, die al die maanden fulltime op de overloop van de zolder zit te werken, is eigenlijk ook heel tevreden.

Sanne Schildert is in dit tweede jaar voorzichtig gaan bloeien. Onder de streep staan voor het eerst meer opbrengsten dan uitgaven. Ik mocht mooie opdrachten doen en verkocht meer dan duizend(!) ansichtkaarten. En het leukste: ik kreeg ontzettend veel warme, persoonlijke en ontroerende reacties op mijn blogberichten. Super blij en trots voel ik me. Ik kan jullie niet genoeg bedanken voor jullie vertrouwen, aanmoediging en enthousiasme.

Rust in de agenda zorgde ervoor dat ik meer gewandeld heb dan ooit. In de weekenden samen met mijn man, doordeweeks met lieve vriendinnen. Dat je op een vrije dag kunt kiezen wat je gaat doen en niet alles al gepland is voelt nog steeds als een luxe. En soms ook wat saai, want natuurlijk zijn er dingen die ik mis.

Maar we zijn gezond. En er is geen jaar geweest dat ik daar zo dankbaar voor ben geweest als afgelopen jaar. We moesten verdrietig genoeg ook afscheid nemen van veel mensen, in december nog overleed plotseling een dierbare vriend van me. 2020 leerde me weer eens goed wat er echt toe doet.

En nu is het 2021. Alles ligt nog open. Ik ga volgende week nieuwe plannen maken voor Sanne Schildert. En beginnen met een waanzinnig leuke creatieve online cursus. Ik verheug me, en hoop tegelijkertijd een beetje van de rust van afgelopen jaar in de agenda vast te houden. Ik wens jullie allemaal een gezond, gelukkig, creatief en liefdevol nieuw jaar! Zorg goed voor jezelf, wees lief voor anderen en maak er wat moois van!

2 gedachten over “Wat er toe doet

  1. Lieve Sanne, je schrijft treffend. Ik herken veel en put moed uit je bedachtzame, hoopgevende schrijfsels. Dank! X Mars

    1. Dank Mars, wat lief! Sorry voor de late reactie, ik was meer aan het schilderen dan schrijven de laatste tijd…

Laat je een berichtje achter?