Het is een beetje stil met schrijfsels de afgelopen tijd. Ik ben vooral aan het schilderen. Nieuwe technieken aan het leren in online cursussen en aan het kijken hoe ik deze technieken in mijn eigen werk kan toepassen. Ik geniet ervan. Niet alleen van de schildertips en de vele creatieve uren die ik op deze manier doorbreng, ook van de inspiratie die je erbij krijgt. De docente van de cursus waar ik nu mee bezig ben houdt bijvoorbeeld heel erg van Matisse, Hockney en Sempé. Ze laat dan werk van hen zien dat haar inspireert, en gunt je ook een kijkje in haar eigen schetsboeken. En die zijn geweldig! Vaak haal ik mijn kunstboeken ‘s avonds uit de kast en dan kijk ik er weer met andere ogen naar. Het maakt het gemis van de musea een beetje goed. Wat is het fijn om te kunnen leren en groeien!
Gisteren schilderde ik Gunterstein met gouache. Al een tijdje werk ik daar het liefste mee. Bijna al mijn kaarten zijn ermee geschilderd (op de Breukelen-serie na). Het is dekkende verf die mat opdroogt maar die ook te verdunnen is met water en dan aquarellerig is. Je kunt er laag over laag mee werken. Ik vind het heerlijk spul. Echt verf waarmee je lekker kunt knallen en waarvan je vieze handen krijgt. Ik loop dus elke dag in een oud vest rond met allemaal verfvlekken aan de onderkant van de rechtermouw. Het is mijn lievelingsvest.
Gunterstein had ik nog nooit geschilderd. Zodra je vanuit ons dorp de Vechtbrug over gaat zie je het. Het is het derde Gunterstein. In 1680 kocht Magdalena Poulle de ruïne van het tweede Gunterstein en liet er dit huis met buitenplaats bouwen. Ze was een internationaal bekende plantenverzamelaar en had zelfs verwarmde kassen in de tuin, wat heel bijzonder was toen. Dat is toch leuk om een beetje over te dagdromen als je erlangs loopt? Over hoe dat toen was?
Een groot deel van de buitenplaats is opengesteld om te wandelen, ons dichtstbijzijnde bos. Bij de biologische boer op het landgoed kun je terecht voor o.a. vlees, melk, kaas, groenten en bloemen. Het is een stukje Breukelen dat me dierbaar is. Ik ben blij met mijn illustratie, anders dan ik normaal schilder, zonder witte achtergrond. Hij geeft goed weer hoe deze plek voor mij voelt. Misschien wordt het eens tijd voor een nieuwe kaartenserie van Breukelen…