Geplaatst op 4 reacties

Schiermonnikoog

We waren een week op Schiermonnikoog. En het was heerlijk! Het liefst had ik daarover veel uitgebreider verslag gedaan via instagram en facebook, maar ik vertel altijd pas achteraf dat ik weg ben geweest omdat ik anders bang ben dat er ingebroken wordt. Dat is ook echt een keer gebeurd tijdens onze vakantie, in 2003, maar toen zat ik nog niet eens op social media, dus daar had het niets mee te maken. Toch maakt die gebeurtenis dat ik nog steeds extra voorzichtig ben.

Het gebeurde op de laatste dag van onze wandelvakantie op La Gomera. We hoorden het vroeg in de ochtend van de buren toen we net aan de terugreis waren begonnen. Het was de langste terugreis ooit. Eerst met de boot, daarna met het vliegtuig en vervolgens met de trein, er kwam geen einde aan.

‘s Avonds heel laat kwamen we thuis. De buren hadden een nieuwe ruit in de voordeur geregeld en heel lief alle spullen in de kasten teruggestopt om de aanblik wat te verzachten, de inbreker had namelijk op zijn gemak alle kasten leeggehaald en doorzocht, frisdrank gepakt, koekjes gegeten uit onze koektrommel, een kaarsje gebrand. Hij had een relaxte avond/nacht gehad in ons huis, zo leek het.

Ik wilde maar één ding weten: of de sieraden die ik van mijn opa en oma kreeg er nog waren. verder hadden we weinig van waarde. Ze waren weg. Het was laat, we waren moe. We besloten de volgende dag de koffers uit te pakken en alle bende op te ruimen. In de slaapkamer stonden afdrukken van grote modderschoenen op het dekbed. Hij had erop gestaan om bovenop de kledingkasten te kunnen kijken, waar niks lag.

We sliepen die nacht onder die vieze modderafdrukken, te moe en verslagen om het bed nog te verschonen. Behalve de voetafdrukken vond ik de volgende dag nog een zonnebril en een stuk gereedschap. Bewijsmateriaal! Ik belde de politie. Die vertelde me dat zij daar niks mee gingen doen, ik mocht het weggooien. Dat vond ik maar raar.

Ondanks het feit dat we geen dure spullen hadden, was er veel weg. Winterjassen, sportkleding, weekendtassen (om de buit in mee te nemen), nog maandenlang misten we dingen. Je ziet het niet in één keer, je mist dingen pas als je ze nodig hebt. Twee weken lang sliep ik niet lekker en voelde ons huis anders, daarna was het over. Het viel me alles mee. Ik was niet boos, de inbreker was vast geen gelukkig mens, anders was hij geen inbreker geworden toch?

Groot was mijn vreugde toen ik op zolder mijn oude kindersieradendoosje met een sticker van de Snorkels erop vond. Hij had het laten liggen. Erin zaten onder andere een zilveren bedelarmbandje dat ik van mijn opa en oma kreeg en een lichtblauw armbandje van de andere opa en oma. Een zilveren eekhoornbroche die onze lieve oude buurvrouw in Oudorp me gaf, ze had hem zelf gedragen als kind. De hele simpele verlovingsringen van mijn ouders, uit hun Uilenstedetijd. Een ringetje met een lieveheersbeestje van mijzelf, de stipjes er afgesleten door het vele dragen.

Terwijl de inbreker mijn mooie gouden sieraden verpatste, gekregen voor eindexamen en afstuderen, was ik heel gelukkig met deze schat.

Dit stukje gaat natuurlijk helemaal niet over Schiermonnikoog, maar dat komt nog wel, ik heb nog meer huisjes getekend.

4 gedachten over “Schiermonnikoog

  1. Wat n verhaal!!!

    1. Een oud verhaal waar ik toch elke vakantie weer even aan terugdenk.

  2. Wat heerlijk Sanne! Ik ben nog nooit op Schiermonnikoog geweest, en vroeg me ook af of het voor een tiener wel zo leuk zou zijn…. Die wil naast strandwandelen kunnen shoppen. Maar voor een paar dagen moet het best te doen zijn?!

    1. Je kunt er ook heel leuk shoppen. Paar erg mooie kledingwinkels (o.a. Kleur aan Zee) En er is een boekwinkel! En leuke terrasjes in het dorp. Vast heel leuk voor jullie ook!

Laat je een berichtje achter?