Het was onze eerste keer Schiermonnikoog. De week ervoor was stressvol. Het was toetsweek voor de jongens, druk dus, en het ging niet allemaal zoals ze gehoopt en gepland hadden. Ik werd er zelf nerveus van. De dag voor vertrek was ik nog aan het werk terwijl ik ook het huis netjes wilde hebben en mijn spullen moest pakken.
In de auto naar Lauwersoog luisterde ik naar de Nederlandse Illustratie Podcast terwijl ik genoot van autodrop en de vele kleurige bollenvelden. Da vakantie was begonnen. Toen we op de boot het vasteland zagen verdwijnen voelde het alsof ik mijn zorgen daar letterlijk achterliet. Daarom houd ik zo van eilanden, je bent echt even los van het dagelijkse leven.
Schiermonnikoog was anders dan ik dacht. Ik had gedacht dat er veel mensen in afritsbroeken met verrekijkers rond zouden lopen. Natuurfotografen met enorme camera’s, biologen met notitieboekjes, kunstenaars die landschappen schilderden en stiltezoekers die vergeelde romans lazen op openbare bankjes. Dat was niet zo. Althans, niet in deze meivakantie. Ook verwachtte ik een frietkot en een viskraam aan het strand. Dat was ook niet zo.
Het voelde als een vakantie-eiland. Veel toeristen en de plaatselijke bevolking die alles met liefde faciliteert. Een zorgeloze plek waar je buiten kunt zijn, lekker kunt eten en leuke winkeltjes kunt bezoeken. Waar je als toerist ontzettend welkom bent, vriendelijk ontvangen wordt. De toeristen die er kwamen waren ook allemaal zo aardig. Misschien kwam het door het mooie weer, maar nergens hebben zoveel onbekende mensen me stralend gegroet op straat.
Een plek waar het leven alleen maar goed is. We vroegen ons af waarom er een politiebureau zou zijn en wat die ene agent die we weleens in zijn auto zagen langsrijden te doen zou hebben. Een plek waar je niet veel hoeft omdat er niet veel is. Het schelpenmuseum, rariteitenkabinet en het bunkermuseum waren helaas gesloten vanwege corona, maar dat was ook wel weer fijn. We wandelden, fietsten, aten ijsjes in het dorp, ik tekende, las boeken, we deden spelletjes en Thad en ik zaten eind van elke middag met een glas rosé in de zon bij ons huisje.
Er was nog iets anders dan ik dacht. Ik was van tevoren bezorgd hoe de kinderen (14 en 16) het zouden vinden. Of ze zich wel zouden vermaken. Die zorgen bleken volkomen onterecht. Het was de meest relaxte vakantie de ze ooit hadden. Heerlijk om even niets te hoeven.
De vrijdag erop stapten we allevier uitgerust en blij weer op de boot. Terug naar ons dagelijkse leven, wat na een week uitrusten en wat afstand nemen ook weer helemaal leuk is.