Vanochtend – ik was net wakker – hoorde ik op onze wekkerradio het bericht dat er in de Molenpolder een rivierkreeftenplaag gaande is. Nu lopen ze hier in Breukelen ook regelmatig over de Scheendijk, dus ik vroeg me af hoe het er daar in de polder uit zou zien. Zouden de tuinen van de bewoners er vol mee zitten? Zouden ze over de stoepen en straten krioelen? Ik las op vakantie het boek Daar waar de rivierkreeften zingen en mijn sterrenbeeld is ook kreeft, dus waarom zou ik niet eens een kijkje gaan nemen? Ik vind het mooie beesten. Klein beetje eng ook wel, ze zijn soms behoorlijk groot en dan met die scharen…
Omdat er vanaf 12 uur weer de hele dag regen voorspeld was besloot ik meteen op mijn fiets te stappen. Het was een heerlijke tocht. Meestal wandel en fiets ik ‘s middags, maar het grote voordeel van de vroege ochtend bleek dat de elektrische fietsers nog sliepen. Er fietsen hier hele kuddes van en ze halen je voortdurend in, ze lijken altijd haast te hebben. Ik vraag me wel eens af of ze de jonge eendjes zien, de prachtige veldbloemen en de roofvogels en of ze weten wanneer de bramen rijp zijn. Of ze genieten van de stilte.
In de Molenpolder was haast niemand. Een enkeling die de hond uitliet en een verdwaalde wielrenner. De tuinen van de huizen lagen er prachtig bij en ik kwam langs een keramiekatelier en een hele grote moestuin. Het moet geweldig zijn om er te wonen, wat een rust en ruimte! Ondertussen zocht ik naar de rivierkreeften. Ik zag er niet één. Ik vervolgde mijn route door het stiltegebied en speurde in en langs de sloot. Zonder ook maar één kreeft gezien te hebben fietste ik uiteindelijk het gebied weer uit. Misschien had ik moeten gaan wandelen, zou ik ze dan wel hebben gezien?
Op de terugweg kwam ik drie puttertjes tegen en daarna zag ik nog een buizerd. De zon scheen af en toe en ik genoot van de eindeloze weilanden. Tegen tien uur was ik weer in de buurt van Breukelen. Op het smalle paadje kwam een elektrische fietser me met een noodvaart tegemoet rijden. Hij scheerde langs me heen, raakte uit balans, slingerde, maar kon een eind verder gelukkig tot stilstand komen en zijn beide benen op de grond zetten.
Daarna waren ze er weer, de haastfietsers. Ze gaan blijkbaar rond 10.00 uur op pad. Ik was inmiddels bijna thuis, stopte nog even bij bakker Remko’s voor brood, en aangekomen op de Daslook zette ik een kop koffie. De dag was mooi gestart, ook zonder de kreeften.
